Specyficzna danina, jaką jest podatek od deszczu została wprowadzona 1 stycznia 2018 roku. Początkowo była ona powodem wzburzenia opinii publicznej, ale ostatecznie została utrzymana i obowiązuje do dzisiaj. Obowiązek płacenia takiego podatku powstaje w momencie, gdy jesteśmy właścicielami budynku o łącznej powierzchni przekraczającej 3,5 tysiąca metrów kwadratowych, która stoi na działce zabudowanej przynajmniej w 70 procentach (chodzi nie tylko o budowle, ale również o beton, powierzchnie płaskie nieprzepuszczające wody).
Podatek od deszczu został wprowadzony pod naciskiem Unii Europejskiej. W unijnym prawie znajdują się zapisy mówiące, że każda osoba wykorzystująca wodę, powinna za nią zapłacić. W rozumieniu unijnego prawa, ograniczenie możliwości budynku do gromadzenia wody jest traktowane jako użytkowanie wody. Stąd konieczność uiszczania opłaty podatkowej. Podatek od deszczu dotyczy przede wszystkim sklepów wielkopowierzchniowych, centrów handlowych. Największe magazyny oraz spółdzielnie są też zobowiązane do uiszczania opłaty. Z obowiązku płacenia podatku od deszczu zwolnione są wspólnoty wyznaniowe, kościoły.
Konkretna stawka podatku od deszczu nie została określona odgórnie. O jej wysokości decydują samorządy. Decyzję podejmuje bezpośrednio wójt, burmistrz czy też prezydent miasta. Stawka jest uzależniona na przykład od wielkości powierzchni budynku. Im większa powierzchnia, tym stawka większa. Aby ograniczyć wysokość stawki podatku od deszczu, wiele przedsiębiorstw, właścicieli budynków decyduje się zainwestować w profesjonalne urządzenia odprowadzające wodę. W dłuższej perspektywie czasu inwestycja ta zaczyna się zwracać.
Podatek obowiązuje na terenie całego kraju. Właściciele nieruchomości otrzymują 14 dni na uiszczenie opłaty. Termin liczony jest od momentu dostarczenia informacji o wysokości podatku. W skali budżetu państwa, wpływy z tytułu podatku od deszczu nie stanowi poważnego zastrzyku finansowego. Rocznie Skarb Państwa otrzymuje około milion złotych.
